Elimi Masaya Vurdum!

Bugün elimi masaya vurdum.

Dünya ile konuşuyorken, Ay oradan belirdi. Tüm tabiatın beni gözlediğini hissederken, köşeme çekilme çabası içindeydim. Şu an bulunduğum yerde. Odamın en köşesinde. Kalorifere en uzak noktada. Pencerede, uçuşur vaziyetteki ateşböceği görüntüsü ile üniversitem duruyorken. Karın ağrısı denen illetle cebelleşirken, boğazımdaki kan kokusunu duymamak için yutkunmadım bile. Bugün Ay oradan belirdi.

Ay: Kesin bir şey söyle. Ben de neden ağladığımı bileyim.
Zagor: Yoruldum. Yaşamaktan yoruldum. Sen tüm gün aynı yerde durmaktan yorulmadın mı?
A: Bana kesin bir şey söyle!
Z: Yoruldum. Aynı şeyleri yapmaktan yoruldum. Tutunamamaktan yoruldum.
A: Cevap ver.
Z:Yoruldum. Her gün aynı şeyleri söylemekten yoruldum. Aynı saatte kalkıp, aynı yerleri gördükten sonra köşeme çekilmekten yoruldum.
A: Neden ağlıyorum?
Z: Yoruldum. Sen de yoruldun. Bundan ağlıyorsun.
A:Peki

Yoruldum. Köşeme çekilip, bitirdiğim bir kitabı her hafta baştan okumaktan yoruldum. Dünyadaki en ufak dişli olmaktan yoruldum. İnsanların boktan suratları ile her gün aynı şeyleri söylemelerinden, ben yoruldum. Konuşmaktan bile yoruldum. Dünyanın en küçük dişlisi olarak, bu sistemden çekilmek istiyorum. Herkes buna karşı geliyor. Çünkü en ufak dişli bile çıksa çark dönme işlevini yitirir. Ama anlamıyorlar ki bu çarkın yıkılması onlara kendi özgürlüklerini kazandıracak. İnanmıyorum ama, bir gün bu hayattaki en ufak çark bile yıkılacak. Yerine tüm insanların dümdüz bir ovada yaşadığı çimenlerle süslü bir çiftlik gelecek. Şimdi bunu siyasete çekenler varsa amına korum onların. Sosyalist de değilim, kapitalist veya faşist de. Sadece gördüğüm her boku anlatmakla mükellefim. Bugün elimi masaya vurdum ve ben, dünyanın en küçük dişlisi, artık bu çarktan çıkmaya çalışmaya yöneldim.

Bugünden sonra!
Bugünden sonra beni etkilemeye çalışacak olan her türlü etmene ve etkiye karşı kapalı kalacağım. Hoşuma gitmeyen bir şeyi hayır demeyi öğreneceğim. Siktiğimin deli yürekleri ortalıkta masum gülümsemeleri ile milleti, sistemi, paraları, duyguları ve hatta ilişkileri yönetmeye devam ettikçe bu çarktan çıkmaya çalışacağım. Unutmayın. Ben bu çarktan çıkarsam, siz de yanarsınız. Ha belki yerime yeni bir dişli bulursunuz ve çark dönmeye devam eder bilemem. Bilemem çünkü ben çarktan çıktığım anda farklı bir 'kendi köşem'de olacağım ve hayatıma devam edeceğim. Ya da hayatsız bir yerde, beynimin boşluğu içinde, tırnak arasında, tuş altında, bira yanında, siktiğimin olmadık bir yerinde olacağım. Bugünden sonra, kimse bana istemediğim bir şeyi yaptıramaz. İstemediğim bir yerde bulunmam ve istemediğim hiçbir duyguyu hissetmem.

Bunları okuyup aklından 'kodumun ergeni' diyenlerin de amına koyayım. Bunu okuyup bir şey demeyenlerin de. Bunu yazdım çünkü içimden bu geçti.

Mutlu günler. Ya da 'suskun, sorgulamasız, mutlu görünmeye çalışarak devam ettiğiniz yaşamınızda' mutlu görünmeye devam edin.

Sikinizde bile olmayan Zagor'dan, sikimde bile değilsiniz nidaları ile.
Siktirin.